Τα παιδιά πάτησαν γερά το θεατρικό σανίδι

Είκοσι τέσσερις λιλιπούτειοι καλλιτέχνες κατόρθωσαν να αποδείξουν στους θεατρόφιλους της Αθήνας ότι το δημόσιο σχολείο έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες από αυτές που συνήθως του αναγνωρίζονται. Αρκεί να υπάρχει (έστω και ένας) καθηγητής με μεράκι που να ενδιαφέρεται να ασχοληθεί ουσιαστικά με τους μαθητές του! Στο πλαίσιο της «Εβδομάδας Μαθητικού Θεάτρου» του Δήμου Αθηναίων οι μαθητές του 121ου Δημοτικού Σχολείου παρουσίασαν στο Θέατρο Λαμπέτη τη δική τους εκδοχή του «Οδυσσεβάχ» της Ξένιας Καλογεροπούλου, με τον όρο «δική τους» να λαμβάνεται... στην κυριολεξία, μια και οι μαθητές όχι μόνο έπαιξαν όλους τους ρόλους, χόρεψαν και τραγούδησαν επί σκηνής αλλά φιλοτέχνησαν και τα κοστούμια και τα σκηνικά της παράστασης.


«Οργανώσαμε ειδικά μαθήματα για να μάθουν τα παιδιά να κατασκευάζουν μάσκες, να ράβουν κοστούμια και να ζωγραφίζουν σκηνικά και αφίσες. Μετά άρχισαν οι πρόβες, δύο ώρες την εβδομάδα στο σχολικό πρόγραμμα και ολόκληρα οκτάωρα τα Σαββατοκύριακα. Φυσικά η διαδικασία διήρκεσε περίπου δέκα μήνες, αλλά άξιζε τον κόπο» τονίζει στο «Βήμα» ο υπεύθυνος καθηγητής κ. Νίκος Δότσιος , λίγο προτού ανοίξει η αυλαία εν μέσω μιας χαοτικής κατάστασης: μικροί ηθοποιοί τριγυρίζουν με άγχος και ενθουσιασμό, επαναλαμβάνοντας μηχανικά τις ατάκες τους, μαμάδες εκτελούν χρέη μακιγιέζ, ενώ οι υπεύθυνοι καθηγητές-σκηνοθέτες επιβλέπουν (ταυτόχρονα) το τελικό sound check, τα σκηνικά, τον φωτισμό και τα κοστούμια.


Οταν, βέβαια, η ενδυματολογία ανατίθεται σε δεκάχρονους μαθητές, είναι φυσικό να προκύπτουν και απρόοπτα, όπως για παράδειγμα συνέβη με την περιβόητη μάσκα για τον ρόλο του λιονταριού, η οποία έπειτα από λίγες ώρες δουλειάς των μικρών καλλιτεχνών έμοιαζε περισσότερο με... γουρούνι! «Ετσι και εμείς αλλάξαμε τον ρόλο και αντικαταστήσαμε το λιοντάρι με γουρούνι. Με λίγη καλλιτεχνική ευρηματικότητα όλα αντιμετωπίζονται» σημειώνει γελώντας ο κ. Δότσιος.


Ολοι χαρούμενοι
Το μεγάλο στοίχημα για τους δασκάλους ήταν να μην αφήσουν κανένα μαθητή εκτός διαδικασίας και να κατορθώσουν να εντάξουν στην παράσταση ακόμη και παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες ή προβλήματα συμπεριφοράς. Ετσι η προετοιμασία του έργου μετατράπηκε σε ιδιόμορφο εκπαιδευτικό πείραμα με θεαματικά αποτελέσματα. «Η προσπάθεια για την επίτευξη κοινού στόχου βοήθησε τα παιδιά να αποδεχθούν ακόμη και μαθητές που παλαιότερα ήταν κάπως περιθωριοποιημένοι. Παιδιά με χαμηλή αυτοπεποίθηση άρχισαν να νιώθουν σημαντικά, όσο μικρό ρόλο και αν είχαν, δεδομένου ότι η ομάδα τούς χρειαζόταν για να πετύχει» σχολιάζει στο «Βήμα» η κυρία Γιούλα Ζαρακότα , δασκάλα των παιδιών και οργανώτρια της παράστασης.


«Το σημαντικότερο είναι ότι κατόρθωσαν μέσα από την τέχνη να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και να νιώσουν μια παρέα. Τα βλέπαμε μέρα με τη μέρα να δένονται, να παίζουν όλα μαζί, να αγκαλιάζονται μετά τις πρόβες και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας!» προσθέτει.


Ο βασικός λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι έλληνες μαθητές δεν έχουν ενθουσιώδη επαφή με την τέχνη (σε αντίθεση με τους ευρωπαίους συνομηλίκους τους) είναι ο τρόπος με τον οποίο οι πολιτιστικές δραστηριότητες ήταν ενταγμένες, τουλάχιστον μέχρι πρότινος, στο σχολικό πρόγραμμα. Στεγνές πληροφορίες, βαρετή προσέγγιση και έλλειψη φαντασίας έκαναν τα παιδιά να χασμουριούνται κατά τη διάρκεια εκθέσεων και παραστάσεων. «Τα πολιτιστικά δρώμενα παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών, μόνο όμως όταν τα παιδιά παρακολουθούν κάτι που μπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον τους. Σε διαφορετική περίπτωση, όταν είναι απαιτητικά ή δυσνόητα, μπορούν να προκαλέσουν αντίδραση ή ακόμη και απώθηση στα παιδιά» σχολιάζει στο «Βήμα» ο κ. Χρήστος Τεντόμας , δημοτικός σύμβουλος και εποπτεύων της Διεύθυνσης Σχολικής Μέριμνας του Δήμου Αθηναίων.


Η δημιουργία απελευθερώνει από τηλεόραση και playstation

Η πρόκληση για όλους όσοι εργάστηκαν για την Εβδομάδα Μαθητικού Θεάτρου ήταν να οργανώσουν τη διαδικασία με τρόπο που να αγγίξει την παιδική ψυχή. Εν τέλει το μοντέλο «από τα παιδιά για τα παιδιά» λειτούργησε, και στο φεστιβάλ μαθητικού θεάτρου παρουσιάστηκαν περισσότερα από δέκα θεατρικά έργα στα θέατρα Λαμπέτη, Δημήτρης Χορν και Κιβωτός. Ταυτόχρονα με το φεστιβάλ θεάτρου στην Αθήνα οργανώνεται τους τελευταίους μήνες μια σειρά δραστηριότητες που έχουν σκοπό να «ξεσηκώσουν» τα παιδιά από την τηλεόραση και το playstation και να ενισχύσουν τη συμμετοχή τους στη δημιουργία, όπως το μαθητικό φεστιβάλ δημιουργίας school fest, τα εκπαιδευτικά προγράμματα με χρήση νέων τεχνολογιών, τα πρωταθλήματα σκακιού, η γιορτή παραμυθιού, καθώς και ένα πρόγραμμα ρομποτικής εκπαίδευσης.


Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=337098&dt=12/06/2010#ixzz0qdk4DHEO